Η νέα δουλειά του Λευτέρη Ολύμπιου με τίτλο: “Παναγίες της ομορφιάς”, η οποία παρουσιάστηκε με αντίστοιχα έργα τον Νοέμβριο στη γκαλερί Josine Bokhoven στο Amsterdam, παρουσιάζεται τώρα και στην Αθήνα. Η σειρά αυτή των έργων πήρε την ονομασία της από το παρεκκλήσι της Παναγίας της ομορφιάς των Π. Λευκάρων στην Κύπρο.
Ο καλλιτέχνης λέει σχετικά: “Είναι ένα από τα δώδεκα παρεκκλήσια που επέλεξα για να φωτογραφίσω και να δουλέψω επάνω τους, ανάμεσα στα πάμπολλα που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα και γύρω από το χωριό. Η επιλογή έγινε πολλές φορές με προσωπικά και συναισθηματικά κριτήρια, άλλες μόνο και μόνο γιατί το όνομα του χώρου αυτού μου άρεσε και άλλες γιατί η ομορφιά του τοπίου και του περιβάλλοντος γύρω από το παρεκκλήσι ήταν ακαταμάχητη.
Το παρεκκλήσι της Παναγίας της ομορφιάς, ένας απλός και λιτός χώρος και η σκεπασμένη με λευκαρίτικο κέντημα εικόνα της Παναγίας με ενέπνευσαν για να δουλέψω τα 12 γυναικεία πορτρέτα.Τα πορτρέτα αυτά τα βλέπω σαν ένα μνημείο για τη γυναίκα. Την καταπιεσμένη γυναίκα, τη γυναίκα με όραμα, την επιτυχημένη, τη γυναίκα της δουλειάς και την προδομένη γυναίκα.
Η εκτέλεση αυτής της δουλειάς είναι επίσης η εκπλήρωση ενός μικρού χρέους που έχω προς το υπέροχο αυτό χωριό και τη γιαγιά μου Θεόφιλα, που τόσα καλοκαίρια με φρόντισε και με δίδαξε τον σεβασμό και την εκτίμηση που θα πρέπει να έχω στους μικρούς αυτούς ιερούς χώρους όπως είναι το παρεκκλήσι της Παναγίας της ομορφιάς.’’
Στον κατάλογο της έκθεσης κείμενα για τη δουλειά αυτή του καλλιτέχνη γράφουν ο δημοσιογράφος Γιώργος Μπαχάς, ο αρχαιολόγος Γιώργος Φιλοθέου και ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Δανός.
Την ίδια περίοδο στο μεσαίο επίπεδο της αίθουσας παρουσιάζεται η έκθεση ζωγραφικής της Ευρυδίκης Καλλιμάχου, με τίτλο: “Poetic landscapes”. Τα έργα της αφαιρετικά, χαρακτηρίζονται από την τρυφερότητα των χρωμάτων και ενίοτε την αντιθετική παρουσία ελάχιστων κηλίδων σκληρού μαύρου, την αυστηρή δομή της σύνθεσης, τις λεπτές διακυμάνσεις και παραλλαγές της υφής και μια επέκταση της ιδέας του dripping. Τα έργα αναφέρονται στο περιεχόμενο της βιωματικής της εμπειρίας μεταλλαγμένο τόσο ώστε να είναι μη αναγνωρίσιμο από το θεατή.
{mosimage}
Η καλλιτέχνης λέει για τη δουλειά της: “Η ζωγραφική για μένα είναι μια πράξη δέσμευσης αλλά και λύτρωσης γιατί αποτελεί μια ελεύθερη νοηματοδότηση της ζωής μου. Συγκεκριμένα, με τη βοήθεια της αφαίρεσης προσπαθώ να εκφραστώ με εικόνες που δεν έχουν ακόμη οριστικά οργανωθεί μέσα στο νου μου, γιατί η δημιουργία τους υπαγορεύεται από μια αδήριτη αναγκαιότητα—εκ των υστέρων παρατήρησα ότι αυθόρμητα χωρίζω το τελάρο σε τρεις λωρίδες. Επειδή η ταχύτητα της γραφής έχει για μένα μεγάλη σημασία, οι εικόνες που δημιουργώ είναι προϊόντα τόσο του αυθορμητισμού όσο και της έλλογης επεξεργασίας.
Όταν ζωγραφίζω έχω την εντύπωση ότι παλεύω με την ίδια μου την ύπαρξη. Τη στιγμή που δρω αυθόρμητα πάνω στο τελάρο αισθάνομαι ότι οικοδομώ και ανακαλύπτω τον εαυτό μου.
Με την αφαίρεση μπόρεσα να απαλλαγώ από τα περιττά στοιχεία και να ασχοληθώ με την ουσία του προβλήματος, που θα το χαρακτήριζα ως εκείνο του ορίου δύο διαφορετικών τόπων και της επιθυμίας μου για την ελεύθερη προσβασιμότητά σε αυτούς.
Τόπος καταγωγής μου τον Παλαιόσοφο Κερήνειας, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Εκεί γεννήθηκα, αλλά ποτέ δεν τον είδα ούτε είχα κάποια εικόνα του, γιατί από τη μέρα που γεννήθηκα μέχρι τα 18 μου χρόνια έζησα σε ένα προσφυγικό συνοικισμό της Λευκωσίας. Η γραμμή που χωρίζει την Κύπρο περνάει και από μέσα μου. Αισθανόμουν ότι ζούσα και οικοδομούσα έναν εαυτό πάνω στο κενό γιατί νιώθω ότι η ταυτότητά μου έχει ένα σοβαρό κενό, ακριβώς επειδή μου είναι άγνωστος ο τόπος της καταγωγής μου. Πώς να συλλάβει κανείς νοερά την εικόνα ενός τόπου που ποτέ δεν τον είδε ούτε τον βίωσε;
Η τέχνη είναι για μένα η συμπλήρωση αυτού του κενού, καθώς στην καθημερινότητα μου ερχόμουν πάντα αντιμέτωπη με αυτό το όριο, τη διαχωριστική γραμμή που με έκανε να αισθάνομαι μετέωρη. Η ανάγκη για προσβασιμότητα στους τόπους έγινε μέρος του εαυτού μου. Αυτή η προσβασιμότητα έγινε για μένα το σπάσιμο των ορίων, το άνοιγμα, ο ανοικτός ορίζοντας. Μέσα από αυτήν την ανοιχτότητα αναζητώ και πλάθω εικόνες ονειρικές, μέσα από τις οποίες τα πράγματα αναδύονται μέσα στην ηρεμία τους πάνω στο τελάρο. Εκεί πάνω προβάλλω τους τόπους που προκύπτουν από την αναζήτησή μου. Μέσα από την αναζήτηση της ανοιχτότητας των τόπων καλύπτω αυτό το κενό στην υπόστασή μου. Η ζωγραφική είναι ένας τρόπος για να αποκτήσω εμπειρία του άγνωστου τόπου.
Η σημασία της διεργασίας είναι για μένα εξίσου μεγάλη όσο και το ίδιο το τελικό αποτέλεσμα. Μέσα από την ίδια τη ζωγραφική μου πράξη προσπαθώ να επιβληθώ στο κενό και να δημιουργήσω έναν «τόπο-εαυτό». ”
Διάρκεια εκθέσεων: έως 10 Μαΐου 2008.
“ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ δεξαμενή” (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι, τηλ: 210 7294342, 3, φαξ: 210 7293317, www.astrolavos.gr,
ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 10.30-14.00 & 18.00-21.00, Σάββατο: 10.30-14.30)