Endre Aalrust (Νορβηγία)
Susanne Winterling (Γερμανία)
Tobias Zielony (Γερμανία)
Slava Mogutin (Ρωσία)
Hairwerk /Tommy Holbeck (Δανία)
Επιμέλεια: Σωτήρης Μπαχτσετζής
Οι τοποθετήσεις των καλλιτεχνών προβάλλουν συγκεκριμένες εκδοχές ύφους ζωής και πρακτικές κοινωνικής έκφρασης ενώ ταυτόχρονα τοποθετούνται κριτικά απέναντι στις εμμονές, τις φετιχοποιήσεις και την ιδεολογική χρήση της έμφυλης διάστασης της ταυτότητας.
{mosimage}
Η queer αισθητική –αρκετά ανοίκεια και άβολη για πολλούς- αποτελεί μια εκδοχή του ερωτικού βλέμματος, της φετιχιστικής επιθυμίας, της απώλειας και ταυτόχρονα της σκηνοθεσίας της ταυτότητας (του υποκειμένου). Μέσα από την έκθεση επιτυγχάνεται αφενός μία κριτική απέναντι στην πάγια προβολή της «ορθής» σεξουαλικότητας και στα στερεότυπα που αποκλείουν «διαφορετικού» τύπου σχέσεις και αφετέρου μια λεπτή και επιδέξια κριτική στην ουσία της «διαφορετικότητας», της φύσης και αισθαντικότητας της ομοφυλoφιλικής επιθυμίας εκ των έσω.
Η Susanne Winterling στο αυτοαναφορικό video «Untitled (Play Winterling)» όπου η πρωταγωνίστρια παίζει βιολί μάρκας Winterling σχολιάζει με ελλειπτικό τρόπο τον ρόλο του υποκειμένου και την έννοια της ναρκισσιστικής ταύτισης. Στα φωτογραφικά κολλάζ όπου κυριαρχούν γυναικείες μορφές, αφηγείται τα μεταβατικά στάδια ενηλικίωσης της γυναίκας σχολιάζοντας ταυτόχρονα τα στερεότυπα όπως αυτά προβάλλονται από τις κυρίαρχες μορφές τέχνης (πχ. κινηματογράφος).
Στο φωτογραφικό του έργο ο Tobias Zielony (1973) περιγράφει τη δημόσια ζωή νεαρών του περιθωρίου στα προάστια αστικών κέντρων, όπως του Bristol, της Μασσαλίας, της Halle, του Los Angeles. Στο έργο του παρουσιάζεται η ζωή στις παρυφές των πόλεων, σε γκαράζ, σουπερμάρκετ η άδεια πάρκινγκ που αποτελούν κοινωνικά παραδεκτούς τόπους αποκλεισμού. Οι φωτογραφίες του Zielony προσανατολίζονται προς την αισθητική του ντοκυμαντέρ ενώ ταυτόχρονα καταφέρνουν να αποδώσουν
ποιητική διάσταση και σχεδόν μυθοπλαστικό χαρακτήρα σε τετρημένες σκηνές. Στη σειρά «Sexyland» ο Zielony παρατηρεί νέους άνδρες που ανταλλάσσουν σεξ για χρήματα.
Στην ηλικία των 21 ο γεννημένος στη Σιβηρία Slava Mogutin (1974) γνώρισε με τον queer αισθητικής γραπτό του λόγο κριτική αναγνώριση αλλά και επίσημη αποδοκιμασία. Κατηγορήθηκε για «ανοιχτή και εσκεμμένη περιφρονητική αντιμετώπιση των γενικώς αποδεκτών ηθών» και για «προπαγάνδα υπέρ στυγνής βίας, ψυχικής παθολογίας και σεξουαλικών διαστροφών» ενώ έγινε επανειλημμένα ο στόχος δικαστικών αγωγών με αποτέλεσμα να αναζητήσει πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ με τη βοήθεια της Διεθνούς Αμνηστίας. Ο Mogutin έκτοτε έγινε δραστήριο μέλος της καλλιτεχνικής σκηνής της Νέας Υόρκης. Στην πρώτη μονογραφία του με φωτογραφικό έργο με τίτλο «Lost Boys» νεαροί άνδρες παρουσιάζονται σε μια κατάσταση μεταξύ σεξουαλικού αντικειμένου και αυτοανακηρυσσόμενης «ηρωικής» ταυτότητας.
Στο έργο του «Win Win» ο Endre Aalrust (1973) πραγματεύεται με λεπτή ειρωνεία το στυλ των b-movies, την έννοια της έμφυλης ταυτότητας και επιθυμίας. Η απώλεια του εραστή γίνεται αυτοβιογραφικό σχόλιο για τους ανοίκειους νόμους που μας κάνουν να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας στο πρόσωπο του άλλου. Ταυτόχρονα, στα ζωγραφικά του έργα αναφέρεται σε χαρακτηριστικά αντικείμενα φετίχ που αποτελούν σημεία αναφοράς τόσο για gay κοινότητες όσο και ιδεολογικά ακραίες πολιτικές ομάδες. Υπό αυτή την έννοια, τα έργα του Aalrust τίθενται κριτικά απέναντι σε ιδεολογίες και ταυτίσεις.
Ο Hairwerk είναι designer, cross-dressing performer και μέλος της Queer κολλεκτίβας Dunst στην Κοπεγχάγη. Στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζονται αντικείμενα που παραπέμπουν στον ενναλλακτικό τρόπο ζωής της ομάδας.
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το χώρο μέσω e-mail στο
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 15:00 με 21:00, Σάββατο 12:00 με 16:00 ή με ραντεβού