{mosimage}Το παγκοσμίως γνωστό Μπαλέτο του Maurice Bejart θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό της Θεσσαλονίκης για τρεις βραδιές, στις 26, 27 και 28 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής.

Ο δημιουργός του μπαλέτου, ο μεγάλος χορογράφος Maurice Bejart, γεννήθηκε το 1927 στη Μασσαλία και ξεκίνησε την καριέρα του αρχικά ως χορευτής και αργότερα ως χορογράφος. Ως χορευτής εκπαιδεύτηκε στο πλάι των μεγάλων δασκάλων του κλασικού μπαλέτου Egorova, Rousanne και Leo Staats. Παράλληλα με τη χορογραφία, ο Bejart έχει υπογράψει, μεταξύ άλλων, τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων, όπερας και κινηματογραφικών ταινιών, ενώ έχει εκδώσει πολλά βιβλία. Έχει τιμηθεί, εξάλλου, με πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις. Μερικές από τις πλέον σημαντικές στιγμές της ομάδας:
{mosimage}
Παίρνοντας τη θέση του προηγούμενου συγκροτήματος του Maurice Bejart, το «Bejart Ballet Lausanne» ξεκίνησε τις πρώτες του πρόβες το 1987 στη Λοζάνη και γρήγορα ο ιδρυτής του έδωσε σειρά σημαντικών δημιουργιών του, όπως τα έργα Souvenir de Leningrad, Prelude a l’Apres-midi d’un Faune, .. Et valse και Cantique, τα οποία παρουσιάστηκαν σε πολλές χώρες ανά τον πλανήτη.
Μεγάλη επιτυχία είχαν οι 41 βραδιές του La danse en revolution το 1989 στο Grand Palais του Παρισιού, ενώ ένα χρόνο μετά ήρθε η σειρά του έργου μιας ζωής, του Ring um den Ring, κατά την Τετραλογία του Richard Wagner, που παρουσιάστηκε στην Deutsch Opera του Βερολίνου. Λίγο αργότερα ο Bejart δημιούργησε έναν ύμνο στο αιγυπτιακό μεγαλείο, το έργο «Πυραμίδες- Ελ Νουρ», που παρουσιάστηκε στην Όπερα του Καΐρου. Το 1991, ο Maurice Bejart παρουσίασε το έργο «La Tour», αφιερωμένο στον πατέρα της ψυχολογίας του βάθους, στον Ελβετό Καρλ Γκούσταβ Γιουγκ.

{mosimage}Μετά από τις μεγαλειώδεις παραστάσεις σε τεράστιες αίθουσες, ο Bejart άλλαξε ενδιαφέροντα και κατευθύνσεις, αλλάζοντας και τον αριθμό των μελών του συγκροτήματος. Εξάλλου, το 1992 ίδρυσε στη Λοζάνη την διετούς φοίτησης σχολή- εργαστήρι RUDRA Bejart.
Ένα χρόνο αργότερα βραβεύθηκε με το Praemium Imperiale, που ορισμένοι θεωρούν ως το βραβείο Νόμπελ των Τεχνών.
  
Το 1996, και μετά από αίτημα της Εθνικής Όπερας του Παρισιού, ο χορογράφος επανέφερε στο προσκήνιο την Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν του, ένα μεγαλειώδες θέαμα το οποίο συνέλαβε μόλις το 1964. Η επιτυχία της παριζιάνικης παραγωγής ήταν πρωτοφανής και συμπεριλάμβανε 80 χορευτές, μεταξύ των οποίων 8 αστέρια, 90 μέλη χορωδίας, 4 σόλο τραγουδιστές και μια συμφωνική ορχήστρα.
{mosimage}
Η αλλαγή του αιώνα έγινε για το Bejart Ballet Lausanne με το έργο «Emfant- Roi», μια παραγγελία του Δημοσίου Ιδρύματος του Μουσείου και του Εθνικού Κτήματος των Βερσαλιών, που είχε ως σκηνικό τη Βασιλική Όπερα του Πύργου, τον Ιούνιο του 2000.

Τη σεζόν 2002-2003 ο χορογράφος ίδρυσε ένα νέο συγκρότημα με την ονομασία «Compagnie M», με 15 πτυχιούχους της σχολής του Rudra-Bejart, που παρουσίασαν ένα θέαμα αφιερωμένο στη Μητέρα Τερέζα.

Το  2004 ο Bejart παρουσίασε στη Λοζάνη μιαν ολόκληρη ανθολογία την οποία, μεταξύ άλλων, εμπλούτισαν ο Μαγεμένος Αυλός και το Μπαχτί, ενώ στη συνέχεια και για να γιορταστούν οι χρυσοί γάμοι του χορογράφου και ενός συγκροτήματος που ονομάστηκε διαδοχικά  Ballets de l’Etoile, Ballet- theatre de Paris, Ballet du XXe Siecle και Bejart Ballet Lausanne, δόθηκε ένα μεγάλο γκαλά στο Ζενίθ της Λίλης.