Off Canvas sidebar is empty

Συνέντευξη με τον Πέτρο Ξεκούκη

jekoukis1Ο Χορός Των Επίπλων, του Ρώμου Φιλύρα, στάθηκε η αφορμή γι αυτή την κουβέντα μας με τον Πέτρο. Γοητευμένη από το κείμενο, αλλά και από την προσέγγιση του ηθοποιού ως προς το πρόσωπο του συγγραφέα, θέλησα να κοινωνήσω την αίσθηση της παράστασης, μέσα από το λόγο του ηθοποιού


O Πέτρος Ξεκούκης, έχει υπηρετήσει πολλά είδη θεάτρου και έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές. Φέτος κάνει μια θεαματική στροφή στην καριέρα του χτίζοντας έναν πολύ δύσκολο αλλά και γοητευτικό ρόλο.Ρόλος πρόκληση για τον ηθοποιό αποφάσισε να “βάλει” το κοστούμι του Ρώμου Φιλύρα. Το αυτοβιογραφικό κείμενο του ποιητή δίνει την αφορμή στο ηθοποιό «να ζήσει» ότι βίωσε ο ποιητής και ο θεατής να μάθει τη ζωή και το έργο του βασανισμένου ήρωα.

Πέτρο, έχεις πολλές ώρες πτήσης στην επιθεώρηση και στην κλασική κωμωδία…Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις τώρα, να κάνεις μία στροφή, με αυτό το κείμενο;

Όταν πετάς σε έναν προορισμό μόνο, κουράζεσαι θέλεις να γνωρίσεις καινούργια πράγματα. Έτσι φέτος η πτήση μου άλλαξε προορισμό για άλλα ταξίδια, για άλλες εμπειρίες. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ταξίδι τόλμησαν να μου το προτείνουν, ο Αντώνης Παπαϊωάννου και η Τόνια η Σταυροπούλου, γιατί πίστεψαν ότι μπορώ να το κάνω και εγώ ευτυχώς τόλμησα να το αναλάβω και τώρα το απολαμβάνω και σαν εμπειρία, αλλά και σαν επιτυχία.

Μίλησέ μου λίγο γι αυτό το σπουδαίο κείμενο του Φιλύρα.

jekoukis2Δε χρειάζεται να διαβάσεις πάνω από μισή σελίδα για να καταλάβεις πόσο σπουδαίο κείμενο είναι. Σου κόβει την ανάσα. Όλα τα συναισθήματα σε κάθε του γραμμή. Πώς να αντισταθεί ένας ηθοποιός; Μιλά για την εμπειρία του σπουδαίου, αλλά σχεδόν ξεχασμένου μας ποιητή, από τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαϊτειο. Η μικρή κοινωνία των τρελλών έχει κι αυτή τις ίδιες λογικές και παράλογες συμπεριφορές, τα ίδια συναισθήματα χαράς, λύπης, μοναξιάς,  εγκατάλειψης και απόγνωσης με τη μεγάλη κοινωνία των γνωστικών. Άσε που τα παραληρήματά της είναι πιο ποιητικά και πιο γοητευτικά από τα ανόητα παραληρήματα πολιτικών και επωνύμων που μας πνίγουν στα κανάλια.

Πώς δούλεψες πάνω στο κείμενο; Πώς προσέγγισες το συγγραφέα;

Με ατέλειωτες συζητήσεις με τους άλλους συντελεστές της παράστασης, γιατί αυτή την πτήση την κάναμε όλοι μαζί και είχαμε πολλές απογειώσεις, αλλά και… προσγειώσεις. Μέχρι και στο Δρομοκαϊτειο έκανα επισκέψεις για να παρατηρήσω από κοντά τις αντιδράσεις των ασθενών. Και φυσικά διάβασα αμέτρητες φορές το κείμενο και τα άλλα βιβλία του συγγραφέα και κάθε φορά αποκτούσα μια καινούργια σχέση μαζί του.

Βρέθηκες ξαφνικά σε μία σκηνή μόνος. Μονόλογος! Πες μου τις ευκολίες και τις δυσκολίες του είδους, έτσι όπως εσύ τις βίωσες.

Στην εποχή που ζούμε ο διάλογος σπανίζει. Ο καθένας λέει τα δικά του, χωρίς να περιμένει να ακούσει τι θα πει ο άλλος. Ότι ακούμε γύρω μας, στη Βουλή, στα κανάλια αποτελείται από πολλούς μονόλογους. Αγνοούμε ή κλείνουμε τα αυτιά μας στις διαφορετικές φωνές. Στην περίπτωση του δικού μας έργου, δεν αισθάνομαι ότι παίζω μονόλογο. Ο διάλογος υπάρχει συνεχώς στις αντιδράσεις, στις ανάσες, στα βλέμματα των θεατών που συμμετέχουν με όλες τους τις αισθήσεις στην παράσταση. Ο διάλογος γίνεται μαζί τους και όχι με άλλους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή. Όσο για τις πρακτικές δυσκολίες, αυτές ξεπερνιούνται με την πολλή δουλειά και με τη χαρά που σου δίνει αυτό που κάνεις. Όσο κουραστικό είναι να είμαι  μόνος μου στη σκηνή, άλλο τόσο δεν θέλω να τελειώσει.

Τελικά τι είναι αυτό που αγαπάς να κάνεις;

Να είμαι χρήσιμος στην οικογένειά μου, στους γύρω μου, στην κοινωνία και αν αυτό το καταφέρνω μέσα από το θέατρο, τότε το θέατρο είναι που αγαπάω να κάνω περισσότερο. Και βέβαια δε θα πω ότι αγαπάω λιγότερο τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Σαν ηθοποιός δεν τα ξεχωρίζω, απλά γνωρίζω τις ιδιαιτερότητές τους και τις σέβομαι.

Μίλησέ μου λίγο για τη θέση του ηθοποιού στην ελληνική πραγματικότητα. Εσύ από τη μεριά σου πώς βλέπεις τα πράγματα;

Το επάγγελμα του ηθοποιού πρώτα απ’ όλα κάνει εμάς τους ίδιους καλύτερους, μας αλλάζει. Κάθε σαιζόν πρέπει να μάθουμε καινούργια πράγματα και αυτό μας βελτιώνει συνεχώς. Ίσως είναι το μόνο επάγγελμα που κάνει πράξη τη δια βίου μάθηση. Από την άλλη, άνθρωποι είμαστε, έχει και πίκρες και ματαιοδοξία και πρακτικές δυσκολίες και ανεργία. Ο ηθοποιός εξαρτάται από το επίπεδο της τέχνης στην Ελλάδα και από την οικονομική κατάσταση. Αν αυτά είναι σε σημείο, ώστε ο κόσμος να μπορεί να γεμίζει τα θέατρα, ο ηθοποιός πέρα από λειτούργημα, μπορεί να είναι και επάγγελμα.

jekoukis3Χρόνια και χρόνια μιλάμε για τις ταμπέλες που βάζουν στους ηθοποιούς, εξαιτίας των επιλογών ρεπερτορίου. Γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει ακόμα αυτό; Είναι μία παλιά υπόθεση του θεάτρου, που όμως κυνηγάει ακόμα τους ηθοποιούς και εσύ το ξέρεις καλά.

Είναι μια παθογένεια του θεάτρου που δεν έχει να κάνει τόσο με τον ηθοποιό, όσο με τους θεατές. Δεν είναι οι ηθοποιοί που είναι κωμικοί ή δραματικοί, αλλά οι περισσότεροι θεατές που πάνε μόνο σε κωμωδία, γιατί στο θέατρο θέλουν μόνο να γελάνε, ή μόνο σε δράμα γιατί ανοήτως μόνο αυτό θεωρούν σοβαρό θέατρο. Έχουμε ευθύνη να τους παίρνουμε μαζί μας από το ένα είδος θεάτρου στο άλλο και να μην κολλάμε από ανασφάλεια σε μανιέρες που νομίζουμε ότι μας εξασφαλίζουν την επιτυχία. Από την άλλη είναι και οι συνάδελφοι, ή οι κριτικοί που σε θέλουν παγιδευμένο σε ένα είδος, γιατί φοβούνται ότι η δική σου αλλαγή ή εξέλιξη, μπορεί να έχει επιπτώσεις στη δική τους καριέρα. Αλλά αυτή είναι μια άποψη που έρχεται από το παρελθόν και δεν θα έπρεπε να μας αφορά.

Τι θα συμβούλευες ένα νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο;

Πρώτα απ’ όλα να μη βιάζεται, γιατί τίποτα δε γίνεται αν δεν έρθει η ώρα του. Να βιάζεται να μάθει περισσότερα, ναι. Να διψάει να γνωρίσει καινούργια πράγματα, ναι. Αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι η γνώση και η προσπάθεια προηγούνται ένα βήμα από την επιτυχία. Το αντίθετο δεν οδηγεί πουθενά. Και κάτι ακόμα, να αποβάλλουν ζήλειες, αντιπαραθέσεις, σύνδρομα παραγκωνισμού ή εύνοιας. Αυτά δεν αφορούν το θέατρο. Χρειάζεται καθαρή ψυχή, αχόρταγη ματιά και πολλή, πολλή δουλειά.{mosimage}

jekoukis4Πες μου τα σχέδιά σου για τους επόμενους μήνες.

Τους επόμενους μήνες, θέλω να συνεχισθεί με επιτυχία «ο χορός των επίπλων» σε μια μεγάλη περιοδεία που ετοιμάζουμε, σε όλη την Ελλάδα και μετά η καινούργια πτήση να είναι ανάλογη με αυτή σε έναν εξ ίσου ενδιαφέροντα προορισμό.
«Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΩΝ» ΤΟΥ ΡΩΜΟΥ ΦΙΛΥΡΑ
Παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο θέατρο ARTI - Αίθουσα Τέχνης Ηπείρου 41, μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου 2009

Ελένη Γεωργίου