{mosimage}Το Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» λαμβάνει μέρος στο Φεστιβάλ Δελφών -που οργανώνεται το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών- κατά την ΧΙΙΙ Διεθνή Συνάντηση Αρχαίου Δράματος από 9 έως 13 Ιουλίου 2007 με θέμα «Η γυναίκα στο Αρχαίο Δράμα».Στο πλαίσιο της συνάντησης Νέων Δημιουργών, το Θ.Τ «Ακτίς Αελίου» θα παρουσιάσει την παράσταση «Ιππόλυτος Καλυπτόμενος» του Βασίλη Παπαγεωργίου, σε σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη, στο Αμφιθέατρο του Συνεδριακού Κέντρου του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, την Πέμπτη 12 Ιουλίου 2007, στις 7.00 μ.μ.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο Ιππόλυτος, γιος του Θησέα και ταγμένος στο πλευρό της θεάς Άρτεμης με όρκους αγνότητας και παρθενίας, υποκύπτει στον έρωτα της μητριάς του Φαίδρας  με την υποκίνηση της θεάς Αφροδίτης. Όταν ξεκινά το έργο, η σχέση μεταξύ της Φαίδρας και του Ιππόλυτου έχει ήδη ολοκληρωθεί.  Απομένει η αντιμετώπιση της πράξης απ’ όλα τα πρόσωπα του έργου.  Η τραγική διάσταση της πράξης αυτής τονίζεται με κάθε τρόπο, συγχρόνως όμως παρουσιάζεται η ανατρεπτική και αναπότρεπτη αυτή πράξη καθώς και τα αισθήματα και οι σκέψεις που την προκάλεσαν και την ακολούθησαν, ως διαστάσεις μιας πρωταρχικής και γενικής κατάφασης. 

Καταφάσκεται η υπέρβαση των θεσμών, ο πόνος και ο θάνατος, επειδή αφορμή της καταστροφής ήταν ένας ακραιφνής έρωτας, η σφοδρότητα του οποίου μόνο σε βαθύτερη γνώση της ανθρώπινης φύσης μπορεί να οδηγήσει.
Ο Ιππόλυτος Καλυπτόμενος γράφτηκε το 1997, με σκοπό να στηριχτεί στην περιγραφή και στα λίγα αποσπάσματα που έχουμε του χαμένου Ιππόλυτου Καλυπτόμενου του Ευριπίδη.  Στο έργο ενσωματώνονται όλα τ’ αποσπάσματα, συχνά διασκευασμένα ή νοηματικά αντεστραμμένα, από τον πρώτο Ιππόλυτο του Ευριπίδη, καθώς και ένα απόσπασμα που θα μπορούσε ν’ ανήκει και στη Φαίδρα του Σοφοκλή.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«Το τραγικό δεν υπάρχει στο θεμέλιο του είναι, αλλά του φαίνεσθαι του χρόνου».   Karl Jaspers
«…Ένα έργο που διαδραματίζεται σε χρονικό κενό δεν μπορεί παρά να είναι μια εγκρεμότητα, μια αιώρηση. Να δημιουργεί ένα χάσμα. Να καθιστά τη σκηνή χώρο ενός πειράματος.  Να εγκαθιστά στη σκηνή έναν ολόκληρο κόσμο, αυτοτελή, παλλόμενο, έτοιμο να πεθάνει και να αναγεννηθεί – όπως η παράσταση.  Ποιες οι εποχές; Ποια τα αιτήματα; Πού και πώς συγκλίνουν τα άκρα;  Γιατί (κατα)καλύπτεται ο Ιππόλυτος; …»     Νίκος Σακαλίδης

«Ι Π Π Ο Λ Υ Τ Ο Σ   Κ Α Λ Υ Π Τ Ο Μ Ε Ν Ο Σ» του Βασίλη Παπαγεωργίου
Σκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης,  Σκηνικό-κοστούμια: Ευαγγελία Κιρκινέ,  Μουσική: Kaspar Konig,  Κινησιολογική Προετοιμασία: Σοφία Μαυραγάνη,  Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος,  Βοηθός σκηνοθέτη: Μάρα Τσικάρα,  ΔΙΑΝΟΜΗ: Ιωάννα Κατσαρού (Φαίδρα), Νίκος Ορτετζάτος, (Iππόλυτος), Θεανώ Αμοιρίδου (Άρτεμη),  Ελεονώρα Αϊβαζίδου (Αφροδίτη),  Χορός: Ηλιάνα Παναγιωτούνη & Ελεονώρα Αϊβαζίδου.  Τροφός: Θεανώ Αμοιρίδου,  Θησέας: Θωμάς Βελισσάρης.