{mosimage}
Οι ωρες της πρόβας πολλές .Η κούραση η επιδίωξη του καλύτερου αποτελέσματος ,η προσπάθεια των παιδιών να υπερβούν τον εαυτό τους δείχνει ότι στο πολύ κοντινό μέλλον θα απολαύσουμε αρκετά ταλέντα που με την οριμη στάση που δείχνουν θα είναι η επόμενη γεννιά στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Μια γενιά καλύτερη ,με πιο πολλά εφόδια αλλά και με πολλούς ανθρώπους που θα πρέπει να γίνουν κοινωνοί αλλά και χορηγοί αυτών των προσπαθειών
Η Ελένη Γεωργίου μας αποκαλύπτει το σκεπτικό . Με τους μαθητές της Α και της Β Λυκείου αποφασίσαμε από τη αρχή της σχολικής χρονιάς να ακολουθήσουμε, βήμα –βήμα, την εξελικτική διαδικασία μίας παράστασης. Μία διαδικασία πραγματικά δημιουργική, ικανή να τους αποκαλύψει στην πράξη τα βασικά κλειδιά της θεατρικής τέχνης, μέσα από διάφορες τεχνικές και σχολές, χωρίς καμία επιβάρυνση επιβολής. Σ’ αυτές τις ηλικίες, το θεωρητικό πλαίσιο των θεατρικών εφαρμογών γίνεται κουραστικό, ενώ αντίθετα, η απόδοση του μέσα από βιωματικούς δρόμους, συναρπαστική.
{mosimage}
Ξεκινήσαμε κουβεντιάζοντας για το έργο και τις σημασίες του και προχωρήσαμε, μέχρι και την τελευταία μας πρόβα, με αυτοσχεδιασμούς. Το έργο με την πολυπλοκότητα του και την ιδιαιτερότητα του λόγου, βοήθησε τα παιδιά να ανακαλύψουν από μόνα τους, την έννοια της πολυσημίας και της έκφρασής της, καθώς και τη βασική αρχή της ρυθμολογίας σε όλο το σημειακό θεατρικό σύστημα. Επιμείναμε στην ανάγκη έκφρασης, στην αληθινή έκφραση, -στο ποσοστό που είναι δυνατό-, με κεντρικό μέλημά μας, ακόμα και η παράσταση να εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό αυτοσχεδιαστικά όπως και οι πρόβες. Ψάξαμε την ειλικρινή έκφραση κάθε φράσης, κάθε λέξης, αλλά ταυτόχρονα και τις φόρμες που ο λόγος του Μολιέρου επιβάλει.
{mosimage}
{mosimage}Επιμείναμε στην έκφραση, έτσι όπως προκύπτει κάθε στιγμή μέσα από τις σχέσεις και τις δυναμικές των παιδιών, σπάζοντας ταυτόχρονα τις δράσεις και το ρεαλισμό με διάφορα ευρήματα δανεισμένα από τις σχολές των μεγάλων δασκάλων του θεάτρου αλλά και από τεχνικές του κινηματογράφου. Όσο για το έργο, ήταν επιλογή των μαθητών. Το θέμα της υποκρισίας μέσα στο χρόνο είναι ένα βασικό ερώτημα του σκεπτόμενου ανθρώπου, τόσο έντονο ακόμα το 2008 όσο και το 1665 και ο Δον Ζουάν είναι ο επαναστάτης κάθε εποχής που καταγγέλλει τον κόσμο θίγοντας το θέμα έρωτα και του θανάτου, αλλά και το ζήτημα της υποκρισίας και του ορθολογισμού. Το σκοτεινό δράμα του Μολιέρου τιτλοφορείται «κωμωδία» και ολόκληρο το κείμενο είναι ποτισμένο με γέλιο και η ειρωνεία αποτελεί την κυρίαρχη τακτική του Δον Ζουάν.
Ο Δον Ζουάν σκηνοθετεί τη πραγματικότητά του, κάνει θέατρο και καθιστά μάρτυρές του τους συμπαίκτες του και τους θεατές. Η ελευθεροφροσύνη του είναι στην ουσία μέρος του θεάματος του. Μιλάμε για τριπλό επίπεδο υπόκρισης. Ο ηθοποιός παριστάνει το Δον Ζουάν και ο Δον Ζουάν τον καθρέφτη της υποκρισίας. Μία κεκαλυμμένη κατάσταση θέατρο εν θεάτρω, που πρέπει κάθε στιγμή να αποδίδεται μέσα και έξω, ρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά. Οι τεχνικές με τη μπάλα, το slow motion, η σύγχρονη τεχνολογία, υποστηρίζουν αυτό το δισυπόστατο, βασικό στοιχείο του έργου. Η συμμετοχή των παιδιών, η ανταπόκριση και η άνευ όρων παράδοσή τους στο ταξίδι της δημιουργίας εκ του μηδενός έγινε η δύναμη της παράστασης.
{mosimage}
Συντελεστές
Μετάφραση: Παναγιώτα Λ. Πανταζή
Διδασκαλία- Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργίου
Διανομή (με σειρά εμφάνισης)
Σγαναρέλ: Κώστας Κουτρούλης
Γκουσμάν: Ολίβια Λαδικού
Δον Ζουάν: Δημήτρης Σταυρόπουλος
Δον Ζουάν: Ορέστης Σταυρόπουλος
Δόνα Ελβίρα: Στεφανία Καλομοίρη
Σαρλότ: Φιλιώ Παπαγιαννάκη
Πιερό: Νίκος Γεωργίου
Ματουρίν: Νάντια Βαλαβάνη
Λα Ραμέ: Κωνσταντίνα Μάνδραλη
Ζητιάνα: Στέλλα Ξαπολύτου
Δόνα Κάρλα: Όονα Γαλάνη
Δον Αλόνσο: Γιάννης Στραβοπόδης
Κυρία Ντιμάνς: Χρυσάνθη Κοσμά
Φωνή φαντάσματος : Περικλής Χειλάς
Φωνή Δον Λουί (πατέρας Δον Ζουάν): Κωνσταντίνος Χειλάς
Οι παραστάσεις είναι Τετάρτη 14 Μαΐου 18:30 και Παρασκευή 16 Μαΐου 19:00
Καλλιτεχνικό Σχολείο Γέρακα.
ΚΕΑΣ & ΑΝΑΦΗΣ - 15344 - ΓΕΡΑΚΑΣ – ΤΗΛ. 2106616130
