Η Ελένη Ταπτά με υποδέχεται στο εργαστήριο της. Αναδύει κάτι ντελικάτο και αέρινο, ωστόσο η ζωγραφική της δουλειά μας περιβάλλει αθόρυβα μαρτυρώντας την επιμονή που χρειάστηκε για να υλοποιηθεί. Τα έργα της, που γνωρίζω από φωτογραφικό υλικό, φαίνονται διαφορετικά από κοντά και επιβάλλονται με τις χρωματικές τους ποιότητες. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει πως έχουν όλα δημιουργηθεί με χρώματα λαδιού όμως η δημιουργός το διαψεύδει• αρκετά από αυτά έχουν δημιουργηθεί μόνο με ακρυλικά. «Πώς καταφέρνεις», τη ρωτάω, να δημιουργείς την αίσθηση του λαδιού, ενώ είναι ακρυλικά;». Γελάει ευχάριστα και σκέφτεται. «Είναι μία στρώση μετά την άλλη, κάποιες στρώσεις πολύ αραιωμένες, δηλαδή μιμούμαι την τελετουργία του λαδιού, ενώ άλλες φορές χρησιμοποιώ πρόσθετα υλικά που μου δίνουνε μια πυκνότητα. Μπλέκω επίσης υλικά μεταξύ τους.»
Με τι μεγέθη δουλεύεις;
Όλα τα μεγέθη, αλλά συνήθως ή θα είναι πολύ μικρά ή μεγέθη μεγάλα κοντά στα δύο τετραγωνικά μέτρα.
Όταν παρατηρήσει κανείς τα έργα σου για πολύ ώρα του δημιουργείται η οπτική ψευδαίσθηση της κίνησης, αυτό συμβαίνει σκόπιμα;
Μου αρέσει να υπάρχει μια ατμόσφαιρα, είναι κάτι που προκύπτει από τη ματιά με την οποία εγώ η ίδια παρακολουθώ το έργο. Είναι το παραμύθι που κινείται, δεν είναι κάτι στατικό, δεν είναι νεκρή φύση. Όταν έχεις να κάνεις με έναν ουρανό δεν μπορεί να είναι στατικό, ούτε όταν έχεις να κάνεις με ένα λιβάδι. Κι όταν έχεις να κάνεις με ένα συναίσθημα πάλι δεν είναι στατικό.
Υπάρχει σιωπή στα έργα σου…
Θα έλεγα σιγή…
Γιατί; Πώς προκύπτει αυτό;
Γιατί μου αρέσει, αυτό το στοιχείο, σε οδηγεί να ανακαλύπτεις πράγματα. Άλλωστε η μεγαλύτερη φασαρία υπάρχει εντέλει μέσα στη σιγή. Στην έρημο… Σε ένα μοναστήρι…
Κι όμως κάτι πάει να γίνει στα έργα…
Ναι σωστά, κάτι πρόκειται να συμβεί στα έργα, δίχως να το αποζητώ, όμως το βρίσκω. Όταν ο θεατής κοιτάει το έργο δεν θέλω να νιώσει ότι έχει τελειώσει, θέλω να μπορεί να ανακαλύψει μέσα σε αυτό κάτι που θα γίνει, δίχως το έργο να πηγαίνει προς την πολυλογία.
Ακόμη και μια γραμμή μπορεί να πει πάρα πολλά. Είναι λίγο δύσκολο να εκφράσεις με λόγια την ζωγραφική. (γελάει) Γι’ αυτό και ζωγραφίζουμε.
Ποια χρώματα είναι τα αγαπημένα σου;
Το μπλε ουλτραμαρίν, οι σέπιες, οι ώχρες, το άσπρο, το πράσινο βαθύ, το καφέ… κυρίως όμως οι σέπιες δημιουργούν τη βάση στα χρωματικά περιβάλλοντα μου.
-Θεματικές που αγαπάς;
Οι θεματικές μου αρθρώνονται πάντοτε πάνω στη φύση, αλλά δεν είναι η φύση που με ενδιαφέρει.
-Τι σε ενδιαφέρει;
Η αίσθηση που σου αφήνει η φύση, η αίσθηση της σιγής, της μοναχικότητας, αλλά και το συναίσθημα της νοσταλγίας. Όλα αυτά τα εκφράζω καλύτερα ή τα αποτυπώνω μέσα από τη φύση
-Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη ζωγραφική;
Ξεκίνησε από τότε που ήμουν μικρή, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ζωγραφίζω και να μουτζουρώνω. Δεν υπήρξα παιδί θαύμα, ωστόσο δεν υπήρχε κάτι άλλο που μπορούσα να κάνω. Ήταν μια ολόκληρη διαδρομή σκέψης και πράξης. Δεν ήθελα τότε να ζήσω από τη ζωγραφική, ήθελα να είμαι ελεύθερη μέσα σε αυτήν, έτσι δούλεψα ως γραφίστρια και ταυτόχρονα άφησα τη δημιουργική μου πλευρά έξω από την οικονομική συναλλαγή για να μπορέσω να ολοκληρώσω τις ζωγραφικές μου ενότητες.
-Είσαι ευχαριστημένη σήμερα από αυτό πού διάλεξες;
Ναι, πάρα πολύ. Με το δικό μου ρυθμό, απλά και σταθερά αναπτύσσομαι μέσα από αυτό, ταξιδεύω, βλέπω πράγματα και συγκροτώ τον δικό μου ζωγραφικό κόσμο.
Χαιρετώ την Ελένη Ταπτά κουβαλώντας τη μυστηριακή σιγή των τοπίων της και των χρωμάτων της.
«Τελικά είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό η τέχνη», μου λέει λίγο πριν να φύγω, «δεν ξέρω καν, αν έστω και η κριτική της τέχνης μπορεί τελικά με τα λόγια να πει κάτι για τη ζωγραφική.»
«Δηλαδή», λέω, «με ποιόν τρόπο νομίζεις ότι μπορεί κανείς να μιλήσει για την ζωγραφική;» «Όχι με λόγια», λέει με σιγουριά. «Ίσως ένας μαθηματικός να μπορούσε να πει κάτι περισσότερο για την ζωγραφική από κάποιον που μιλάει με λόγια.»
Βιογραφικό
Η Ελένη Ταπτά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μετακόμισε στην Ελλάδα σε νεαρή ηλικία όπου τελείωσε το σχολείο. Στη συνέχεια έζησε στη Γαλλία όπου σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στην Ecole Supérieure des Arts Modernes και εργάστηκε για πολλά χρόνια. Ξεκίνησε τη ζωγραφική της καριέρα ζωγραφίζοντας τοίχους, εικονογραφώντας βιβλία και κάνοντας ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Αθήνα. Η επόμενη έκθεση της θα γίνει στο Λουξεμβούργο το Μάιο του 2014 στον εκθεσιακό χώρο του Cercle Munster.
ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
• Atelier MURAL / Παρίσι 1974
• Galerie ORAISMA / Αθήνα 1988
• Galerie ΦΩΚΙΛΙΔΟΥ 3 / Αθήνα 1999
• ΑRTQUAKE / Μουσείο ΜΠΕΝΑΚΗ / Αθήνα 1999
• Μουσείο ΜΠΕΝΑΚΗ / Αθήνα 2000
• LUFTHANSA VIP Lounge “Ολυμπιακοί Αγώνες” / Αθήνα 2004
• Οινοποιείο ΜΩΡΑΙΤΗ / Πάρος 2005
• Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας / Καλαμάτα 2006
• Γκαλερί ΓΑΙΑ / Πειραιάς 2010
• ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Μέγαρο Μελά / Αθήνα 2010
• Αίθουσα τέχνης ΝΕΩΡΙΟΝ / Αγρίνιο 2012
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
• Galerie ARENA Τρίπτυχα / Αθήνα 1980
• Αίθουσα ΣΚΟΥΦΑ / Αθήνα 1998
• Αίθουσα ΣΚΟΥΦΑ / Αθήνα 2005
• Γλυφάδα, Χώρος Τέχνης Περιπλάνηση / Αθήνα 2008
• Γκαλερί ETIENNE DE CAUSANS / Παρίσι 2010
• Γκαλερί THEORAMA / Βρυξέλλες 2011
http://www.helenetaptas.com