Η Ελένη Ζόχντη - Μπλέτση, μια καλλιτέχνιδα γεμάτη ζωντάνια και καλή διάθεση, εδώ και τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες δημιουργεί τα κομψοτεχνήματα της στο μακρινό Λόουελ. Η  Ελένη Ζόχντη - Μπλέτση δεν έχει χάσει τίποτα από τη ζεστασιά του εδώ μεσημεριού, τίποτα από τη θαλασσινή άπλα, τίποτα από όλα εκείνα που θεωρούμε πως συνθέτουν ένα μεσογειακό ταμπεραμέντο. Η απλότητα του χαρακτήρα της, το πηγαίο γέλιο και και η αβίαστη δημιουργικότητα της που μετατρέπεται σε ζωγραφικές εικόνες, ρούχα και κοσμήματα μπορούν να εντυπωσιάσουν τον συνομιλητή της… κι επειδή μια Ελένη είναι πάντα ωραία ακολουθεί τα όνειρα της ακόμη κι αν την πάνε μακριά.

•    Ελένη από που κατάγεσαι και πόσον καιρό ζεις στην Αμερική;

Κατάγομαι από την Ελλάδα. Γεννήθηκα στην Καλαμάτα και έζησα σε ένα προάστιο της Αθήνας, την Κηπούπολη, μέχρι τη στιγμή που οι γονείς μου αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αμερική το 1968, αφότου αποφοίτησα από τη σχολή μόδας. Ζω στην Αμερική εδώ και 44 χρόνια, στην πόλη Λόουελ της Μασαχουσέτης.

•    Ποιό είναι το αγαπημένο σου πεδίο καλλιτεχνικής έκφρασης ως καλλιτέχνις;

Πειραματίζομαι με όλες τις μορφές τέχνης που μου δίνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιώ τα χέρια μου, όπως είναι ο σχεδιασμός και η κατασκευή κοσμημάτων. Η μόδα βέβαια είναι το βασικό μου πεδίο και ταυτόχρονα το επάγγελμα μου. Στη δουλειά μου αναζητώ το καινούργιο. Προσπαθώ να κάνω πράγματα «έξω απ’ το κουτί».

•    Μίλησε μου για τον εαυτό σου, τον τρόπο που εμπνέεσαι και τι σε ωθεί να συνεχίζεις ως καλλιτέχνις;

Σχετικά με τον εαυτό μου… Βασικά είμαι απλός άνθρωπος… Μπορώ εύκολα να συνδεθώ με άτομα νεότατα ή πολύ ηλικιωμένα να κάνω φιλίες και να επικοινωνήσω μαζί τους. Ως προς τον τρόπο που εμπνέομαι, νομίζω μια ιδέα μπορεί να γεννηθεί στη διαδρομή. Ας πούμε ότι έχω μπροστά μου ένα κομμάτι ύφασμα  αλλά δεν φτάνει για ένα σχέδιο, οπότε το μυαλό μου αρχίζει να αναζητά μια εναλλακτική λύση. Αυτός είναι ο τρόπος που έχουν δημιουργηθεί μερικά από τα καλύτερα σχέδια μου.

Για παράδειγμα μια φορά ετοιμαζόμουν για μια εκδήλωση μόδας με φιλανθρωπικό χαρακτήρα και ένα από τα ντιζάιν αφορούσε στο νυφικό φόρεμα που προοριζόταν για την τελετή λήξης. Το θέμα ήταν «το παρελθόν το παρόν και το μέλλον», οπότε ταίριαζε το ντιζάιν να είναι φουτουριστικό. Συνέβη λοιπόν κάτι απίστευτο. Θα σου πω την ιστορία. Άρχιζα να ζωγραφίζω το σχέδιο τα μεσάνυχτα πριν να κοιμηθώ. Έπρεπε να είναι μια τουαλέτα. Υπολόγισα πως το φόρεμα τελικά θα μεταμορφωνόταν σε ένα κοκτέιλ μίνι φόρεμα μετά το γάμο. Ήταν γύρω στη δεκαετία του 90.

Τελικά ολοκλήρωσα το σχέδιο και μετά δημιούργησα το φόρεμα, αλλά το πιο απίστευτο συναίσθημα το ένιωσα όταν το είδα φορεμένο από το μοντέλο. Τότε μια ξαφνική σκέψη πέρασε από το μυαλό μου «Ω θεέ μου είναι ζωντανό».

Αυτό λοιπόν είναι που με εμπνέει πιο πολύ. Το ταξίδι που αρχίζει από το χαρτί μέχρι το φορεμένο φόρεμα. Κι ακόμη η ζωή που βλέπω ολόγυρα, τα διαδραματιζόμενα στους δρόμους, στη φύση… θα μπορούσε, ας πούμε, να βρω ένα κομμάτι από κάποιο δέντρο στο δρόμο, μια φλούδα και να πω τι μπορώ να κάνω με αυτό; Ή θα μπορούσε να δω μια πέτρα. Αυτό το επάγγελμα δεν έχει λεφτά, αλλά το διασκεδάζω, διασκεδάζω επειδή το κάνω κι όχι επειδή περιμένω να βγάλω πολλά χρήματα.

•    Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σου;

Τα μελλοντικά σχέδια μου.. Είμαι σε φάση συνταξιοδότησης τώρα, αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ, μέχρι την τελευταία μου πνοή. Δεν θα σταματήσω ποτέ να δημιουργώ τέχνη. Ωστόσο περιμένω με ανυπομονησία να σταματήσω να δουλεύω με πλήρες ωράριο για να έχω την ευκαιρία να πάρω τον καμβά μου ή τις χάντρες μου να πάω στη θάλασσα και να ξεχαστώ…

•    Πιστεύεις ότι έχεις κάνει λάθη στην καριέρα σου;

Όχι μεγάλα λάθη. Δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο. Αλλά όλοι κάνουμε λάθη και δικαιούμαστε να κάνουμε λάθη, διότι αν δεν κάνουμε λάθη δεν μαθαίνουμε και δεν προχωράμε.

•    Δουλεύεις πολλές ώρες;

Ναι. Έχω καθημερινή δουλειά στο ατελιέ μου και ευθύνη να ολοκληρωθεί κάθε παραγγελία που πρέπει να παραδοθεί σε συγκεκριμένες μέρες. Αυτός όμως είναι ο λόγος που η επαγγελματική μου δραστηριότητα ήταν επιτυχής.

•    Σου αρέσει να δουλεύεις μόνη σου;

Ναι. Ωστόσο μερικές φορές βρισκόμαστε με δυο φίλους που τους αρέσει η τέχνη και πάμε στην παραλία και ζωγραφίζουμε, αλλά δεν κοιτάμε ο ένας τη δουλειά του άλλου. Απλώς ζωγραφίζουμε και ξεχνιόμαστε και αυτό είναι ένα πράγμα που το λατρεύω και θέλω να το κάνω όσο πιο συχνά γίνεται.

•    Πως καταλαβαίνεις πότε πρέπει να σταματήσεις να δουλεύεις πάνω σε ένα έργο

Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα. Χρειάζεται να αφήσεις το έργο ήσυχο για λίγο. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστούν μερικές μέρες, άλλες μπορεί να χρειαστεί ένας μήνας ή δύο μήνες. Κάποιες φορές ολοκληρώνεται την ίδια μέρα ή μπορεί να πάρει μήνες. Άλλες φορές μπορεί να ζητήσω τη γνώμη ενός φίλου και τότε να μου πει: «είναι καλό δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο.»

•    Όταν σχεδιάζεις προτιμάς να πατάς πάνω σε ένα αυστηρά προκαθορισμένο σχέδιο ή να αυτοσχεδιάζεις στην πορεία;

Δεν είμαι πειθαρχημένος τύπος, απλώς αφήνω τα πράγματα γίνουν. Και αυτό οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα.

•    Πόσο σου παίρνει να τελειώσεις ένα έργο;

Δεν μπορώ να μετρήσω τις ώρες. Αν θέλω πολύ να κάνω κάποιο έργο μπορώ να το τελειώσω ακόμη και σε μια μέρα. Αλλά άλλα έργα μπορεί να χρειαστούν περισσότερο. Συνήθως ένα τυπικό φόρεμα χρειάζεται γύρω στις δέκα ώρες. Αλλά υπάρχουν και κομμάτια που μπορεί να περιμένουν για χρόνια, ξεκινούν αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονται.

•     Έχεις άγχος όταν πρέπει να τελειώσεις κάποιο κομμάτι;

Όχι Αν έχω άγχος μπορεί να κυριαρχηθώ από αυτό. Ειδικά αν πρόκειται για κάτι μέσα στη δουλειά. Έχω ωστόσο αυτό το μηχανισμό που με ηρεμεί και λέω στον εαυτό μου «Ελένη ξέρεις ότι αυτό πρέπει να γίνει, οπότε κάντο ήρεμα και θα κάνεις καλύτερη δουλειά»

Η Ελλάδα τι επίδραση έχει πάνω σου ως τόπος καταγωγής.

Ω Θεέ μου αυτό χρειάζεται μεγάλη απάντηση. Η ελληνική μου προέλευση. Είναι ένα αστείρευτο πηγάδι, μια αιώνια πηγή έμπνευσης. Πάντα μα πάντα, ότι κι αν κάνω, από σχέδια για χάλκινα κοσμήματα μέχρι κάποια έργα ζωγραφικής ή σχεδόν όλα όσα κάνω έχουν την Ελλάδα μέσα τους.