Off Canvas sidebar is empty

Συνεντεύξεις

gkouziotisΗ "Ρεμπέτικη Ραψωδία, Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα" του Δημήτρη Γκουζιώτη, από τις εκδόσεις Κουίντα, ξετυλίγει έναν ολόκληρο κόσμο στα μάτια του αναγνώστη, είναι μια ιστορία χαρακτήρων αλλά και μια βουτιά σε μια αποκλίνουσα περιοχή της γλώσσας, που απεικονίζει με τρόπο διαφορετικό συναισθήματα και καταστάσεις ζωής. Η παρέα των ηρώων του βιβλίου, μια παρέα από Ρεμπέτες, πλανόδιους και περιθωριακούς μας ανοίγει την πόρτα στις συνομιλίες τους και οι συνομιλίες τους είναι ένας γλωσσικός θησαυρός από εκφράσεις και λέξεις και ένας κόσμος διαφορετικός που σε προσκαλεί να τον γνωρίσεις.

7Πρόκειται ένα άθλημα που εμπνέεται από την κινησιολογία της φύσης. Έχει τη δύναμη του αθλήματος και την χάρη του χορού. Έχει την ορμή της άγριας θάλασσας και την ηρεμία της φιλοσοφίας. Πρόκειται για κάτι που είναι πιο πλούσιο και πιο ευρύ από το τυπικό άθλημα, συνδυάζοντας τη σοφία και τις κινησιολογικές κατακτήσεις αιώνων, το Κουνγκ Φου. Συναντώ τον Κυριάκο Ελευθερίου. Είναι ο άνθρωπος που αγάπησε τόσο το Κουνγκ Φου ώστε να το κάνει πρωταγωνιστή στη ζωή του και να του έχει πλέον αφιερώσει δεκαετίες. Είναι αυτός που προσπάθησε να έρθει το άθλημα και να αναγνωριστεί και στη χώρα μας.Τον συναντώ στο χώρο όπου γυμνάζεται και προπονεί τους μαθητές του, έναν χώρο που σε μαγεύει και σε καλεί να αφήσεις τη συζήτηση και να ξεκινήσεις την άθληση.

1Η Ελένη Ταπτά με υποδέχεται στο εργαστήριο της. Αναδύει κάτι ντελικάτο και αέρινο, ωστόσο η ζωγραφική της δουλειά μας περιβάλλει αθόρυβα μαρτυρώντας την επιμονή που χρειάστηκε για να υλοποιηθεί. Τα έργα της, που γνωρίζω από φωτογραφικό υλικό, φαίνονται διαφορετικά από κοντά και επιβάλλονται με τις χρωματικές τους ποιότητες. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει πως έχουν όλα δημιουργηθεί με χρώματα λαδιού όμως  η δημιουργός το διαψεύδει• αρκετά από αυτά έχουν δημιουργηθεί μόνο με ακρυλικά. «Πώς καταφέρνεις», τη ρωτάω, να δημιουργείς την αίσθηση του λαδιού, ενώ είναι ακρυλικά;».  Γελάει ευχάριστα και σκέφτεται. «Είναι μία στρώση μετά την άλλη, κάποιες στρώσεις πολύ αραιωμένες, δηλαδή μιμούμαι την τελετουργία του λαδιού, ενώ άλλες φορές χρησιμοποιώ πρόσθετα υλικά που μου δίνουνε μια πυκνότητα. Μπλέκω επίσης υλικά μεταξύ τους.»

bramosΗ Ειρήνη Μπράμου, γνωστή πλέον με την αγγλική εκδοχή του ονόματος της ως Erena Bramos,  μέσα από την πολύχρονη διαδρομή της στην επιστήμη της ψυχοθεραπείας, εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά. Έχοντας μεγαλώσει στην Ελλάδα μέχρι τα δεκαεννέα, ταξίδεψε στη συνέχεια για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική, όπου και ζει μέχρι σήμερα, εδώ σαράντα-πέντε χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα εργάζεται σταθερά ως ψυχοθεραπεύτρια, έχοντας δει, συνομιλήσει και δουλέψει με αμέτρητους ανθρώπους στην διάρκεια της επαγγελματικής της ζωής.
Στη μυθική ή παραμυθική αντίληψη, δεν είχε ποτέ νόημα η ενασχόληση με την ανθρώπινη ψυχή, όταν απουσίαζε η αγάπη. Το μοντέλο του απόμακρου ακροατή των εξομολογήσεων του πελάτη του, που νεύει ψυχρά και διαθέτει κριτική σκέψη υπερλειτουργική, ίσως να λειτουργεί ως ακαδημαϊκό , όταν όμως έρχεται να κουμπώσει πάνω στην ανθρώπινη ψυχή δεν επαρκεί για να την ξεκλειδώσει.

botsiou1Σε έναν χώρο με θέα το βουνό μιλάμε  για τη ζωγράφο Ελένη Μπότσιου. Βουτάμε στο υλικό που έχει αφήσει… αμέτρητες δουλειές ταξινομημένες σε ράφια. Κατεβάζουμε τεράστια ντοσιέ και ταξιδεύουμε στις εικόνες. Πρόσωπα, σώματα, τοπία. Έργα ζεστά ακόμη, λες και το χέρι της έβαλε πάνω τους την τελευταία πινελιά πριν λίγα λεπτά.Ξεκινούμε από τα σπουδαστικά της σχέδια και φτάνουμε μέχρι την ώριμη δουλειά της, τις περιόδους της δημιουργικής κορύφωσης, εκεί όπου οι γραμμές ζωντανεύουν, τα χρώματα παράγουν την ψευδαίσθηση μιας αισθητικής αυτοτέλειας, οι φιγούρες, έχοντας ξεφύγει απ’ τα όρια του κώδικα που τις δημιούργησε, ετοιμάζονται να συνομιλήσουν.

tsehos2Ο Ηλίας Τσέχος δεν γράφει απλώς ποίηση, αλλά διαθέτει τα χαρακτηριστικά που η μυθολογία αποδίδει στους ποιητές. Εσωστρεφής αν και εκρηκτικός, απόμακρος αλλά ζεστός, μοναχικός και δοτικός είναι ένας καλλιτέχνης με πλούσια βιωματική εμπειρία από τις διαδρομές του στον κόσμο και στην τέχνη. Έχοντας το χορό και την υποκριτική στην προσωπική του βαλίτσα με τα προσόντα, ταξίδεψε ανάμεσα σε ανθρώπους και σε τόπους, ξεκινώντας από την Αθήνα των ιδεολογικών ζυμώσεων της δεκαετίας του 1970 – που στην ψηφιακή εποχή έχουν αφήσει μόνο ένα ονειρικό ίχνος – και φτάνοντας μέχρι την περιπλάνηση του στην Ευρώπη, με πιο περιπετειώδη και αποκλίνουσα την περίοδο που δούλεψε ως χορευτής σε ένα μεγάλο περιοδεύον ευρωπαϊκό τσίρκο.

kastanas1Σε μια παράσταση που συμπυκνώνει, φιλτράρει και μας κερνάει με το απόσταγμα της καλλιτεχνικής του διαδρομής στο σύμπαν των ρόλων πρωταγωνιστεί ο Κώστας Καστανάς.Με υποκριτική που περνάει από τα βάθη της ψυχής και ώριμη αποφυγή κάθε εντυπωσιοθηρίας, αφήνει τον θεατή να πλεύσει μαζί του στο ονειρικό πεδίο της καλλιτεχνικής μνήμης.Πληροφορίες πυκνές και αναφορές στον υποκριτικό κώδικα περνάνε με μαεστρία μέσα από το λόγο, ενώ οι μεταμορφώσεις από ρόλο σε ρόλο επιτυγχάνονται με μινιμαλιστικά σκηνογραφικά στοιχεία και μια εντυπωσιακή κίνηση που υπολογίζει με ακρίβεια τη διαφορά στη βαρύτητα που αποπνέει ο κάθε ρόλος και η κάθε ηλικία.

zoidiΗ Ελένη Ζόχντη - Μπλέτση, μια καλλιτέχνιδα γεμάτη ζωντάνια και καλή διάθεση, εδώ και τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες δημιουργεί τα κομψοτεχνήματα της στο μακρινό Λόουελ. Η  Ελένη Ζόχντη - Μπλέτση δεν έχει χάσει τίποτα από τη ζεστασιά του εδώ μεσημεριού, τίποτα από τη θαλασσινή άπλα, τίποτα από όλα εκείνα που θεωρούμε πως συνθέτουν ένα μεσογειακό ταμπεραμέντο. Η απλότητα του χαρακτήρα της, το πηγαίο γέλιο και και η αβίαστη δημιουργικότητα της που μετατρέπεται σε ζωγραφικές εικόνες, ρούχα και κοσμήματα μπορούν να εντυπωσιάσουν τον συνομιλητή της… κι επειδή μια Ελένη είναι πάντα ωραία ακολουθεί τα όνειρα της ακόμη κι αν την πάνε μακριά.

panagiotisnatsis2Ο Παναγιώτης Νάτσης εμφανίζεται για πρώτη φορά στην σκηνή του Θεάτρου Τέχνης <<Κάρολος Κουν>> σε ένα απαιτητικό έργο ο <<Πατέρας>> του Αύγουστου   Στρίντμπεργκ.  Υποδύεσαι τον ρόλο του Νιέντ θα ήθελες να μας πεις κάποια χαρακτηριστικά του; Βρίσκεις κάποια κοινά χαρακτηριστικά με εσένα;    

andromahi8Η κατά Σοπενχάουερ αισθητική ενατένιση, η κατά Νίτσε μέθη, η κατά Χάιντεγκερ λάμψη. Η αναζήτηση του κάλλους .Με Αυτή την σκέψη συζητούμε για την Τέχνη, σκεφτόμαστε,διαφωνούμε και ουσιαστικά επικοινωνούμε με την Ηθοποιό Ανδρομάχη Μαρκοπούλου.

zogia1Γράφει η Βασιλική Κάππα:Με αφορμή μια παράσταση πολύ διαφορετική από μια ηθοποιό που για πρώτη φορά απλώνει άφοβα μπροστά στο κοινό μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, που την αφήνουν απογυμνωμένη και ευάλωτη μπροστά του, συναντάμε τη Ζώγια Σεβαστιανού. Η παράσταση ονομάζεται «Στη Σκοινί» και είναι πράγματι μια ακροβασία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, στην κατάπτωση και το πάθος, στη συγκίνηση και το γέλιο. Η Ζώγια Σεβαστιανού ακροβατεί κρατώντας με επιτυχία την ισορροπία της. Το κοινό την ακολουθεί και παρασυρμένο πέφτει στην παγίδα της υποκριτικής της ορμής. Εκείνη όμως δείχνει να ξέρει τι κάνει, γιατί την τελευταία στιγμή του απλώνει το χέρι και το οδηγεί σε αντίθετη κατεύθυνση, σε αντίθετο ρυθμό, σε άλλες αποχρώσεις.